De digitale wereld is niet direct mijn ding. Dat geldt ook voor de zogenaamde cryptovaluta. Maar ik werd wel opmerkzaam toen ik een nieuwe ontwikkeling signaleerde. En daarom vond ik het toch nuttig dit artikel te schrijven.

Eerst maar eens even kijken wat cryptogeld nu eigenlijk is.

Wikipedia hanteert de volgende definitie:
“Cryptogeld is waarde in de vorm van een bedrag in een cryptovaluta, of – met een Engels woord – cryptocurrency. Dit laatste is een soort digitale munteenheid, die vaak gebruikt wordt als alternatief geldsysteem voor de reguliere geldsoorten. ’s Werelds bekendste cryptovaluta is de bitcoin. In hoeverre cryptogeld werkelijk geld is, is omstreden. In Nederland heeft bijvoorbeeld de bitcoin de juridische status van ruilmiddel, maar niet die van geld.”

Cryptisch heeft mede als betekenis verborgen of duister. Het heeft een anoniem karakter en er wordt door de AFM ook gewaarschuwd voor de risico’s van het investeren in virtuele valuta.

Het is echter wel heel trendy om te beleggen in en/of te betalen met bitcoins of andere cryptomunten. Registratie van cryptogeld vindt plaats via een blockchain. Voor iemand voor wie de digitale wereld toch een beetje een ver-van-zijn-bedshow is, klinkt dit fenomeen niet heel erg vertrouwd. Je hebt geen muntjes in de hand, je kunt niet naar de bank om de rekening leeg te halen, ermee betalen kan lastig zijn en veel mensen kennen het niet of hebben er geen ervaring mee.

Dat je er heel erg rijk mee kunt worden, schijnt ook zo te zijn. Maar als dat zo is, zullen er ook heel veel mensen veel geld mee verliezen. En het criminele circuit weet er volgens de kranten ook wel raad mee. Zie het artikel over de Bonnie en Clyde van de crypto, waarbij voor $ 3,6 miljard aan gestolen bitcoins in beslag is genomen op verdenking van witwassen.
Zie de link: Gelddief jaagt meer op bitcoins, grootste financiële inbeslagname ooit (metronieuws.nl)

Hoe dan ook, het blijft vooralsnog een beetje een schimmig fenomeen, hoe legitiem het ook moge zijn. Kennelijk zijn er in Nederland ongeveer 1,6 miljoen beleggers die in cryptovaluta beleggen. En dat is toch wel een aanzienlijke hoeveelheid personen met een vermoedelijk dito vermogen.

Vanwaar deze inleiding en wat heeft dat dan te maken met fiscaliteit? Dat zal ik uitleggen. Er zijn tot op heden al zeven EU-Richtlijnen aangenomen of nog in behandeling op het gebied van gegevensuitwisseling (Dac1-7). En dit aantal neemt toe. Er is namelijk een nieuwe EU-Richtlijn over gegevensuitwisseling aanstaande (Dac8). Daarin komt ook een gegevensuitwisseling voor cryptomunten aan de orde. De huidige bepalingen voorzien weliswaar al in internationale rapportageverplichtingen voor financiële intermediairs, maar dat is nog niet volledig het geval voor bezittingen in cryptomunten. Dat staat dus op het punt te veranderen.

Deze richtlijn wordt vermoedelijk later dit jaar van kracht en geeft de fiscus de bevoegdheid om na te gaan hoeveel vermogen aan cryptovaluta iemand heeft. Vraag mij niet hoe ze dat doen, maar het feit dat ze het mogen is wel van belang. Ook voor degenen die aangiften indienen. Want kennelijk geeft niet iedereen braaf zijn vermogen in cryptovaluta aan in box 3 [1]. En als de fiscus er achter komt dat er aanzienlijke bedragen aan box 3-heffing niet zijn voldaan, kunnen er flinke navorderingen met boetes volgen. Een gewetensbezwaarde kan natuurlijk nog inkeren, maar ook dan zal worden nagevorderd met boete (in beginsel 300%!). Dus een extra vraag opnemen bij het opvragen van de gegevens voor de aangiften inkomstenbelasting?

Natuurlijk geldt er nog een flinke vrijstelling in box 3. Maar wees gewaarschuwd dat dit eraan zit te komen en dat de Belastingdienst weer een wapen in handen krijgt om vermogen op te sporen. De vorige actie is erg succesvol gebleken!

[1] Ik ga hier nu niet in op de discussie over de reparatie van box 3 en in welke vorm dat mogelijk gaat plaatsvinden.

Bert Driessen, Full Finance Consultants