Donderdag 31 januari stond er een mooi artikel over de invoering van de AVG in het Financieele Dagblad. De teneur van dat artikel was duidelijk. Bij invoering van nieuwe regelgeving ontstaat de angst dat er helemaal niets meer kan of mag. De regels worden dan zeer strikt uitgelegd. Meer naar de letter dan naar de geest. En voor de zekerheid wordt een veilige marge gekozen zodat de eigen norm komt te liggen boven de werkelijke verplichting.

In de accountantspraktijk komen we dat ook regelmatig tegen. Met het gevaar dat, als je niet oppast, deze eigen opgelegde zwaardere norm de nieuwe norm wordt die dan uitgaat boven de werkelijke verplichting. Met als resultaat dat de accountant zucht onder de druk van regels die helemaal niet zo zijn bedoeld. Een bekend voorbeeld daarvan zijn de werkzaamheden die bij een samenstelopdracht moeten worden uitgevoerd. Daar bestaan behoorlijke misverstanden over. Wat is nu wel verplicht en wat niet. Accountant.nl heeft daar onlangs weer artikelen aan moeten wijden.

Een ander voorbeeld van het te streng uitleggen van de regelgeving zijn we de laatste maand een paar keer tegengekomen bij de uitleg van de Wwft door de banken. Dat zal wel te maken hebben met de hoge boete die de ING heeft gekregen voor het niet goed naleven van deze wet. Toegegeven, het was geen onbeduidend bedrag. Maar de angst die daardoor ontstaat voor het overtreden van de regels maken het in de praktijk erger/zwaarder dan de bedoeling was.

Een voorbeeld uit de Wwft

Van meerdere kantoren hebben we gehoord dat banken op dit moment weigeren om van hun cliënten contant geld aan te nemen dat ze willen storten op hun eigen bankrekening. Onafhankelijk van de vraag of dit op een zakelijk rekening of een privérekening is. De bijbehorende opmerking is dat de bankmedewerker geen contante stortingen mag aannemen als de herkomst van het geld onbekend is. Word vervolgens met stukken aangetoond dat het te storten bedrag netjes uit een contante en zakelijke verkooptransactie komt met aanvullende stukken zoals een nota, een kwitantie en zelfs een ID-bewijs van een koper, dan nog wordt de storting geweigerd.

Een typisch geval van de regels te streng uitleggen. Inderdaad, als een onbekende een kasstorting doet op de rekening van de client moet een cliëntonderzoek voor de storter worden uitgevoerd. Onderdeel van dit onderzoek is, zo nodig, een onderzoek naar de bron van het vermogen. En als dat onderzoek niet kan worden gedaan of afgerond mag, nee móet je de storting weigeren.

Maar wat dan als de storting wordt gedaan door de cliënt zelf? Dan is het cliëntonderzoek al gedaan en afgerond. Anders ben je geen cliënt geworden. De bron van het inkomen is bekend, namelijk de onderneming. Dan gaat het wat ons betreft te ver om van elke transactie na te gaan wat de bron is. Sterker nog, wat de bank hier feitelijk doet is het twijfelen aan de goede bedoelingen van de cliënt.

Als ik dan nu eens de regels strikt ga volgen kom ik voor deze situatie tot verrassende conclusies:

1. Als de bank van een bestaande cliënt een contante storting weigert is dat volgens mij een voorgenomen transactie waarvan de bank zelf aangeeft dat ze die ongebruikelijk vindt. De consequentie daarvan is dat de bank deze aangeboden storting ondanks de weigering toch moet melden!
2. Als de bank tegen een bestaande cliënt blijft herhalen dat ze de storting weigert omdat de bron onbekend is ontstaat er blijkbaar twijfel aan eerdere informatie. Gevolg is dat het cliëntonderzoek opnieuw moet worden gedaan. Blijkbaar kan die niet worden afgerond omdat de bron van de storting onbekend blijft. De bank blijft immers weigeren de storting te accepteren. Volgens de wetgever is de consequentie daarvan dat de bank de relatie verplicht moet opzeggen.

Dit lijkt me niet de bedoeling te zijn van de regelgeving. Ook in deze situatie regeert dus de angst om het niet goed te doen.

Mijn conclusie

Ik weet dat het eng klinkt. Maar soms schiet de uitleg van regelgeving door en is het helemaal niet erg om even terug te keren naar de bedoeling van de regel en niet zonder meer uit te gaan van de uitleg die een expert eraan geeft. De adviseurs van Full•Finance proberen te zoeken naar een praktische en werkbare oplossing die naar de geest van de wet is uitgewerkt.