… en soms zo lastig?

Als mensen verschillen we allemaal van elkaar. Met de ene klant of collega heb je een klik en is de samenwerking als vanzelf leuk, makkelijk en nuttig. Bij de ander lukt het je maar niet om je punt of advies goed over te brengen.

De laatste tijd begeleidde ik regelmatig teams bij de onderlinge samenwerking. Ik maak dan o.a. gebruik van de theorie van het high performance team van Vroemen. Open communicatie én respect voor verschillen zijn 2 belangrijke factoren in een goed functionerend team. En om op die factoren meer zicht te krijgen gebruik ik graag DISC, zowel op individueel als teamniveau. Ja: DISC gaat over blauw, groen, geel en rood, maar is veel meer dan een “kleurentest”.

DISC beschrijft je voorkeurs gedrag – en communicatiestijl. De DISC-profielen van alle teamleden gezamenlijk geven inzicht in verschillen, communicatievoorkeuren en de cultuur van een team. En altijd weer leidt dat inzicht tot herkenning! Zowel van de klik als van de irritatie.

Bij voorkeur bespreek ik de kliks en irritaties dan aan de hand van eigen praktijkervaringen van de deelnemers.

Zo’n (irritatie)voorbeeld uit de praktijk

2 collega’s, een van hen met voorkeursstijl C (consciëntieus, blauw) en de ander met stijl I (interactief, geel) hadden laatst bij een klant gezamenlijk een adviesgesprek gehad. Voorafgaand daaraan hadden ze op kantoor het gesprek voorbereid, een agenda opgesteld en afgesproken hoe ze het gesprek zouden voeren. De voorbereiding was, ik zou bijna zeggen: uiteraard, gedaan door collega C.

Eenmaal bij de klant hield collega I zich niet aan de afgesproken agenda, maar ging meteen in op laatste agendapunt, namelijk de mogelijkheden van data-analyse op omzetcijfers van de klant. Een nieuwe tool die het kantoor aanbiedt. Hij vertelde de klant enthousiast over de mogelijkheden en het punt nam veel tijd in beslag.
Collega C liet zich overdonderen en uitte pas terug op kantoor zijn irritatie. Het adviesgesprek was niet gelopen zoals voorbereid en het advies was daardoor slecht mondeling onderbouwd en toegelicht, aldus C.

De bespreking van deze irritatie in de workshop leverde het volgende op:

• Collega C begreep waarom collega I was begonnen met het laatste agendapunt over data-analyse;
• Collega I begreep wat daaraan irritant was voor collega C;
• Met elkaar werden mogelijkheden besproken om dit in de toekomst te voorkomen. Bijvoorbeeld: Collega C vraagt in de opening van de bespreking of er punten op de agenda moeten worden toegevoegd en/of er een andere volgorde gewenst is. En collega I licht collega C van tevoren in dat hij de agendavolgorde toch wil veranderen en belt onderweg naar de klant collega C hierover.

Beide collega’s werden uitgenodigd om uit te spreken wat ze in elkaar waarderen en zo gaf collega C aan de flexibiliteit en het enthousiasme van I te waarderen. En collega I gaf complimenten over de gedegen voorbereiding en punctualiteit van collega C.

Het – zonder oordeel – bespreken van een aantal van dit soort praktijkervaringen laat dan zien waarom samenwerken meestal leuk en soms een beetje lastig is.

Meer weten over DISC, het waarderen van elkaars kwaliteiten en het respectvol omgaan met verschillen? Neem contact op met Tonny Dirkx, t.dirkx@fullfinance.nl